حرکت ایران به سمت جامعه مدنی

به نظر من تمام افراد و گروه ها باید آزادی داشته باشند.آزادی در بیان نظرات و دیدگاه ها باعث نقد عملکرد و دیدگاه طرف مقابل و همچنین باعث تضارب آراء میشه که خود شکل دهنده یک جامعه پویا و ایده آل هست.نقد نظرات و عملکرد مسئولین باعث کاهش خطاهای مدیریتی میشه.در صورت وجود آزادی هستش که عدالت سیاسی بوجود میاد که همین عدالت سیاسی هم بسترسازِ وجودِ عدالت اقتصادی,اجتماعی و تعالی فرهنگ در جامعه هست.

نه تنها مسئولین و فرهیختگان و جامعه آکادمیک کشور,بلکه مردم عادی هم باید بدون لکنت زبان به نقد عملکرد مسئولین بپردازند,که البته وجود تمام این تضارب آراء و اندیشه در جامعه,تنها در پرتو وجود آزادی معنا پیدا میکنه. به نظر من حتی وجود آزادی مقدم بر عدالت هست.ابتدا در صورت وجود آزادی هست که ما قادر هستیم طلبکار وجود عدالت هم باشیم.البته منظور از جامعه اینجا یک کل یا به عبارتی یک سرزمین و ملت هست.تنها در صورت وجود آزادی هست که یک ملت میتواند مطالبه یِ توزیع عادلانه قدرت و ثروت در تمام سرزمین را داشته باشه.

یکی از راه های حفظ و بسط آزادی هم رعایت قانون و اخلاق در جامعه هست.تنها در صورت عمل به مُر صریح قانون میتوانیم بسترهای پیشرفت کشور به سمت تعالی را ایجاد کنیم.برای رعایت اخلاق هم اول از همه باید فرهنگ اون جامعه درست شود.فرهنگِ وجود افراد با تفکرات و عقاید و مذاهب گوناگون.

از مولفه های ورود یک جامعه به مدنیت,بسترسازی برای سنجش اوضاع,وجود عقلانیت در تصمیمات و ایجاد بسترِ لازم برای حرکتِ گام به گام به سمت جامعه مدنی هستش.به نقل از "دانیل لنر" یکی از شاخصه های ارزیابی یک جامعه در حرکت به سمت مدنیت,کنش و بررسی سه انتخابات متوالی هستش.وقتی روند و گرایش جامعه در سه انتخابات متوالی باهم همخوانی داشته باشه,میتواند معیاری برای بررسی و سنجش اون جامعه قرار بگیره.انتخابات خرداد 1392 و اسفند 1394 و اردیبهشت 1396 سه انتخابات متوالی ایران هست که جامعه با تندروی,شعار,وعده های بدون برنامه و پوپولیسم مخالفت کرده.

ما قطعی اینترنت و فیلتر بودن شبکه های اجتماعی در همین چند سال قبل(انتخابات سال 1388)را فراموش نکردیم.ما قطعی آنتن موبایل در زمانی که تیم دولت قبل بر سر کار بود را فراموش نکردیم.اون تفکر و تیمی که قائل به بسته نگه داشتن جامعه هست,اون تفکری که قائل به ایجاد تفکیک جنسیتی در دانشگاه و حتی پیاده رو هست,با دنیای کنونی ما همخوانی نداره.

وقتی رئیس جمهور عنوان میکنه کسانی میخواهند بر سر کار بیایند که خواهان کشیدن دیوار در پیاده رو هستند ,قطعا در دنیای کنونی و عصر حاضر کسی نمیتواند در خیابان دیوار بکشد,ولی این حرف حسن روحانی یک اخطار بود!اخطار نسبت به ورودِ جناحی که در تفکراتش خواهان تفکیک جامعه هست,حاکم بودن این تفکر در کشور خطرناک هستش و نباید اجازه داد چنین افرادی قدرت را بدست بگیرند.حتی اگر اون تفکرات برای دهه 60 و 70 باشه,همان افرادی که سالیان قبل دختران را زنده به گور میکردند,حالا از روی ناچاری و پیشرفت جامعه, دست به کشیدن دیوار میزنند!!!

ورود نسل جدید به تصمیم گیری برای کشور و آینده آن,مصادف هست با خروج نسل قدیمی و کهنسال جامعه از روند تصمیم گیریها.اون نسل و تفکری که قائل به ایجاد محدودیت برای تمام ارکان جامعه بود,اون نسلی که حاوی تفکرات تندروانه و عقاید دُگم و بسته بود,به مرور در حال خروج هست,و جای اون نسلی وارد شئونات تصمیم گیری جامعه میشه که قائل به ارتباط با جهان هستی,برای جهانی شدن و داشتن ارتباط و مراوده با دنیا ذیل احترام متقابل هستش.نسل جدید به مدد اینترنت و شبکه های اجتماعی دیگه حاضر نیست در تمام شئونات زندگی و جامعه,حرکات انقلابی حاکم باشه.

نسل حاضر که در حال ورود به دوران بلوغ سیاسی-اجتماعی هستش,دیگه خواهان قطع رابطه با دنیا و دشمنی با این کشور و اون کشور نیست!این نسل خواهان آزادی و عدالت در جامعه هست.این نسل خواهان محیا شدن عدالت در تمام ارکان جامعه و حاکمیت هست.این نسل خواهان ایجاد عدالت توزیعی,در تمام زمینه ها,اعم از قدرت و ثروت هست.

ولی نباید فراموش کرد که تنها در صورت عدم حضور در تصمیم گیریها هست که اجازه میدیم اقلیتِ خواهان محدودیت,قدرت را بدست بگیره.تنها با عدم حضور در انتخابات هست که اجازه میدیم نماینده خواهان محدودیت و دشمنی و مرگ برای دیگران,قدرت را بدست بگیره!!

ولی الان و در عصر حاضر,با بررسی سه انتخابات گذشته ایران مشاهده میکنیم که جامعه به اون سطح از بلوغ سیاسی-اجتماعی رسیده که بداند تنها راه برای اصلاح و ترمیم کشور,حضور و مشارکت در انتخابات و انتخاب نماینده ای قوی برای رسیدن به جامعه مدنی ایده آل هستش.با دوری گزیدن از تصمیم گیریها و بی تفاوت بودن نسبت به انتخاب های مهم و سرنوشت ساز,نمیتوان یک جامعه آرمانی ساخت.

باید بود و مبارزه کرد.باید برای ایجاد یک جامعه مدنی ایده آل هزینه داد.امیدوارم با گسترش آراء و تفکرات و نظرات یکدیگر,از طریق شبکه های اجتماعی,کشور را به سمت یک جامعه مدنی ایده آل بدون هیچگونه محدودیتی سوق بدهیم.امیدوارم با کمک همین شبکه های اجتماعی,بسترسازِ ایجاد یک فرهنگ غنی,باشیم. فرهنگی که قائل به حضورِ مخالف در کنارش باشه.فرهنگی که آستانه تحمل مخالف را داره.البته مخالف هم باید اونقدر با فرهنگ باشه که به اکثریت و حتی اقلیت توهین نکنه!!

گیلاس آبی...